Такое здарыцца магло хіба што толькі на Дзяды. У аднаго дзядзькі з нашай вёскі прозвішча – Доля. Ягоная жонка, Марыся, так яго і кліча. Калі на яго злуецца, то са змяіным акцэнтам гаворыць – Доля!, а калі ў добрым настроі, што дарэчы бывае адносна рэдка, тады лагодна – мая Доля. […]
