Іаанна Чабан. Прывітанне, таварышчы.

– Здраствуйце, таварышч Чабан, – кланяецца на школьным калідоры на некалькі головаў вышэйшы за мяне гімназіст. Памячаю кароткі, здзіўлена-засаромлены позірк якраз праходзіўшай міма русіцысткі. Яе, мабыць, ніхто так не вітае, прынамсі на школьным калідоры. Сцэнарый паўтараецца на чарговым перапынку. Да двухметроўца далучаецца харок  напалову меншых гімназістаў. Робіцца малапрыемна, шчыра кажучы, […]