Лякарствы з поля – крэмень, хвошчка…

Лечымся зёлкамі

Крэмній – канцэнтрат вогненнай энергіі, з’яўляецца асновай засваення 74 элементаў у арганізме, і яны не засвойваюцца целам, калі не хапае крэмнія. Старажытныя пілі ваду з каменнага, крамянёвага посуду. Крэмній гэта элемент, кіруючы электрычнасцю мозгу. З крэмнію ў целе ствараюцца эластычныя крывяносныя сасуды і клапаны, а калі мала крэмнія ў вадзе і ежы, то ён замяняецца мёртвым кальцыем, і сасуды пачынаюць трэскацца, з’яўляецца варыкознае пашырэнне вен і іншае. У Расіі быў нават інстытут крэмнія, які даказаў што крэмній – гэта галоўны фізічны элемент сувязі мозгу з целам.

Прыкметы недахопу крэмнія ў арганізме: ломкасць костак і валасоў, галаданне клетак, частае пачуццё голаду, падвышаная адчувальнасць да пагодных змен, дрэннае гаенне ран, пагаршэнне псіхічнага стану, скурны сверб, зніжэнне эластычнасці тканак і скуры, схільнасць да сінякоў і кровазліцця (павышэнне пранікальнасці сасудаў).

Каб быць здаровым, дастаткова настойваць фільтраваную ваду ў шкляных слоіку, на дно якіх класці крэмній. Для ачысткі 2-ух літраў вады і яе паўнавартаснага ўзбагачэння крэмніем на працягу 5-7 дзён трэба як мінімум 150 г крэмнію.

Падрыхтоўка крамянёвай вады ў хатніх умовах

Настойванне вады на крэмені – адзін з самых старажытных спосабаў ачысткі вады. Крэмень – мінерал, які з’яўляецца ўнікальным біякаталізатарам акісляльна-аднаўленчых рэакцый у нашым арганізме. Як можна прыгатаваць крамянёвую ваду?

Вельмі проста. Для гэтага неабходна падабраць крэмневыя каменьчыкі і настаяць ваду, узятую з любой крыніцы. Адна ўпакоўка вагой 50 г разлічана на «аздараўленне» 3 літраў вады. Настойваць ваду лепш у шкляным посудзе пры пакаёвай тэмпературы ў зацененым месцы. Праз 3-4 дні вада чысціцца і становіцца прыдатнай для піцця, падрыхтоўкі ежы, кансервавання, паліву раслін, мыцця. Яе таксама добра выкарыстоўваць для правядзення ачышчальных клізмаў. Каб атрымаць ваду з ярка выяўленымі лячэбнымі ўласцівасцямі, трэба настойваць яе трохі даўжэй –7 дзён. Гатовую ваду зліваюць у іншую ёмістасць, але не да канца. Ніжні пласт з астаткам таўшчынёй 3-4 см да выкарыстання непрыдатны. Гэтую ваду варта выліць, таму што яна ўтрымлівае выпаўшыя ў асадак цяжкія металы. Ёмістасць, у якую была пераліта вада, варта шчыльна зачыніць. Зліўшы рэшту, кавалачкі крэменю пачысціць мяккай шчоткай і тым самым вызваліць іх ад напластаванняў і слізі. І толькі пасля гэтага працэс падрыхтоўкі вады можна паўтарыць. Прамываць крэмній трэба адзін раз у дзесяць дзён і праветрываць на свежым паветры на працягу 2 гадзін, а замену вырабляць праз паўгода. Кіпяціць крамень у вадзе не пажадана.Актыўнасць крэмнія ўзмацняе горны кварц. Крамянёвая вада захоўвае свае лячэбныя ўласцівасці на працягу некалькіх месяцаў. Піць такую ваду можна без абмежаванняў.

Паколькі крамянёва вада мае супрацьпаказанні, ёю трэба карыстацца вельмі асцярожна. Перад ужываннем вады трэба пракансультавацца з лекарам які додбра ведае яе дзеянне. Людзям, якія маюць схільнасць да анкалагічных захворванняў, рэкамендуецца і зусім адмовіцца ад ужывання крамянёвай вады.

Лячэбныя ўласцівасці крамянёвай вады

П’юць крамянёвую ваду ў неабмежаванай колькасці. Яе ўжыванне – выдатная прафілактыка шматлікіх хвароб: атэрасклерозу, гіпертанічнай і мачакаменнай хвароб, паталогіі скуры і цукровага дыябету, інфекцыйных і анкалагічных захворванняў, варыкознага пашырэння вен і нават нервова-псіхічных хвароб, служыць для прафілактыкі атэрасклерозу, аднаўляе эластычнасць сасудаў, аднаўляе мікрафлору кішачніка, прыводзіць у норму ўзровень цукру ў крыві, паляпшае абмен рэчываў, зніжае колькасць халестэрыну ў арганізме, паляпшае працу печані і нырак, узмацняе выдзяленне жоўці, спрыяе добраму росту пазногцяў і валасоў, умацоўвае дзясны і зубы, паляпшае склад крыві і умацоўвае імунітэт, умацоўвае сценкі малых артэрый і вен, а таксама спрыяе аднаўленню іх унутранай паверхні, пашкоджанай дзеяннем свабодных радыкалаў і халестэрыну. Крэмній папраўляе эластычнасць і гнуткасць сценак крывяносных сасудаў, сустаўных храсткоў, сухажылляў, клапанаў сэрца, сфінктараў страўнікава-кішачнага шляху. Асабліва багатыя крэмніем скура, валасы, пазногці, рагавіца і вясёлкавая абалонка вачэй, наднырачнікі, лімфавузлы, шчытападобная залоза.

Крэмній аказвае дабратворнае дзеянне пры лячэнні цэлюліта. Лекавы прэпарат на яго аснове – экстракт хвашчу – абсалютна не таксічны, можна ўводзіць непасрэдна ў занятыя цэлюлітам тканкі (гэты метад шырока выкарыстоўваецца ў мезатерапіі).

З нядаўняга часу крэмній сталі выкарыстоўваць і для лячэння аблысення. Прынцып лячэння заснаваны на той жа ўласцівасці крэмнія паляпшаць кровазабеспячэнне скуры галавы. Дэфіцыт крэмнія, які ўзмацняецца з узростам, вядзе да развіцця хвароб: атэрасклерозу, інфарктаў, інсультаў, дыябету, катаракты, поліартрытаў, імпатэнцыі. З дэфіцытам крэмнія сутыкаюцца не толькі пажылыя людзі, цяжарныя і кормячыя маці, але і людзі, якія перанеслі моцны стрэс, маюць павышаныя нервовыя нагрузкі, адчуваюць хранічныя дэпрэсіі, неўрозы, вядуць маларухомы лад жыцця, якія пражываюць у неспрыяльных экалагічных раёнах, ужываюць нефільтраваную ваду.

Менавіта крэмній забяспечвае нам гладкую скуру, прыгожыя зубы і пазногці, пышныя валасы. Дысбаланс крэмнія адлюстроўваецца на імуннай сістэме: зніжаецца супраціўляльнасць арганізма да запаленчых захворванняў, інфекцый, а галоўнае – узрастае рызыка наватвораў. Людзі, у якіх не хапае крэмнія, як правіла, раздражненыя, ім цяжка засяродзіцца, з’яўляецца павышаная адчувальнасць да шумоў, нярэдка страх смерці, пачуццё безвыходнасці, слабасць, парушэнні гарманальнага статусу.

Вельмі карыснае і эфектыўнае мыццё крамянёвай вадой, маскі, настоі траву, прыгатаваныя на яе аснове. Такая вада здымае раздражненне, запаленні, сухасць, прышчы.

Расада, палітая крамянёвай вадой, расце лепш, не захворвае гнільнымі грыбкамі, цвіллю, а замочванне насення павышае яго ўсходжасць. Паліў агароднінных культур такой вадой павышае ўраджайнасць і скарачае тэрміны паспявання. Пакаёвыя расліны паліваныя такой вадой таксама аддзячаць пышным красаваннем і добрым ростам. Крамянёвую ваду рэкамендуецца дадаваць у акварыумы, няважна хто там жыве – рыбкі, чарапашкі або жабы. Крамянёвую ваду ўжываюць пры хатнім кансерваванні з мэтай паляпшэння якасці прадуктаў. Супрацьпаказанні пры лячэнні крамянёвай вадой (як і любой актываванай) – гэта ўсё наватворы, сардэчна-сасудзістыя і хранічныя запаленчыя захворванні ў фазе абвастрэння, схільнасць да трамбозаў. Свае лячэбныя ўласцівасці крамянёвая вада праяўляе і пры вонкавым прымяненні ў выглядзе прымочак, паласканняў, кампрэсаў пры дыятэзе, фурункулёзе, юнацкіх вуграх, апёках, псарыязе, перхаці. Пры сустаўных болях добра рабіць цёплыя кампрэсы з крамянёвай вадой, пры кан’юктывіце – прамываць ёю вочы. Пры ангіне і парадантозе – паласкаць горла і рот, пры катары – прамываць нос.

Не забывайце таксама пра харчовыя крыніцы крэмнію. Асноўнымі харчовымі крыніцамі крэмню з’яўляюцца раслінныя прадукты: сальдарэй, парэй, радыска, насенне сланечніка, памідоры, буракі, соя, карычневы рыс, лясныя ягады, зеляніна, вотруб’е, мука грубага памолу, чорны хлеб. Ёсць ён і ў некаторых прадуктах жывёльнага паходжання, напрыклад, ікры, яйках і кіслым малацэ. З лекавых траў высокім утрыманнем крэмнія вылучаюцца палявы хвошч, сабакар аптэчны, мядунка, зябер, горац птушыны, цыкорый, пырнік, крапіва. Крэмній таксама ёсць у вінаградным соку, у віне і піве, а таксама шматлікіх мінеральных водах.
Крэмній – гэта той выпадак, калі шлях да здароўя аказваецца простым, не патрабуе прымянення дарагіх прэпаратаў і складаных тэхналогій. У карыснасці крамянёвай вады вы можаце пераканацца самі, пачаўшы пастаянна яе піць. Ужо на працягу першага месяца адчуеце гаючую сілу крэмнію. Узрастуць сіла і бадзёрасць, палепшыцца самаадчуванне, што будзе сведчыць аб распачатым працэсе аднаўлення здароўя.

Моцнае лякарства – лісічка

Ці хто задумваўся, чаму лісічкі ніколі не бываюць чарвівыя? Усё вельмі проста, гэтыя грыбы ўтрымліваюць рэчыва хіноманнозу, якой не пераносяць жучкі, чарвячкі і нават гельмінты ўсіх відаў. Рэчыва гэтае капрызнае, цеплавую апрацоўку не выносіць, руйнуецца пры тэмпературы 50 градусаў. Пры халоднай засолцы яго разбурае соль. Значыць, прымаць лісічку трэба ў выглядзе сухога парашку, у капсулах або настоеную на гарэлцы ці віне.

Хіноманноза ў лісічкі – абсалютна натуральнае рэчыва, не выклікае пабочных дзеянняў і знішчае паразітаў і іх яйкі, у адрозненне ад прэпаратаў «Вермокс» або «Пірантэль», якія дзейнічаюць толькі на напаловусаспелых асобін. Другое актыўнае рэчыва лісічак – эргастэрол, эфектыўна ўздзейнічае на ферменты печані. Яго ўжываюць пры яе ачышчэнні. Траметаналінавая кіслата паспяхова дзейнічае на вірусы гепатыту.

Настойка

1 сталовую лыжку высушаных і раздробненых у парашок лісічак заліваюць 200 мл гарэлкі і настойваюць 10 дзён, штодня памешваючы. Не фільтраваць, перад ужываннем узбоўтаць і піць з асадкам.

Пры паразітарных інвазіях – па 2 чайныя лыжачкі ўвечары перад сном на працягу 20 дзён;

пры захворванні печані (атлусценне, гемангіёмы, цыроз), падстраўнікавай залозы – па 1 чайнай лыжачцы штодня ўвечары 3-4 месяцы; пры гепатыце – па 1 чайнай лыжачцы раніцай і ўвечары на працягу 4 месяцаў; для ачышчэння печані – па 2 чайныя лыжачкі ўвечары 15 дзён.

У натуральнай медыцыне лісічкам цаны няма. Яны валодаюць проціракавым і імунастымулюючым дзеяннем, дапамагаюць пры запаленчых захворваннях, а вітаміны А ў іх у некалькі разоў больш, чым у моркве. Таму ў Кітаі прэпараты з лісічак выкарыстоўваюць для карэкцыі зроку і лячэння курынай слепаты.

 

Міраслава Кастанчук